muhabbet

 ıngiltere de kral henry doneminde bir deney yapilmis. bir grup bebek bir odaya alinmis ve buyurlerken sadece ihtiyaclari karsilanmis. hicbir temas, sevgi gosterilmemis. amac ilk soyleyecekleri kelimeleri anlamakmis. bebekler olmeye baslayinca deneyi yarida kesmisler.

sevgiye, ilgiye, muhabbete muhtaciz.
yoksa oluruz.

zen

 bir öğrenci, ustasına defalarca sorular sorar ama hep sessizlikle karşılaşır.

bir gün sabrı taşar ve bağırır:
— “neden bana hiçbir şey söylemiyorsun?!”
usta gülümseyerek der ki:
— “ben sana her şeyi söylüyorum. sen duymuyorsun.”

Apollon

 Apollon:Zeus un ogludur. Yakisikli, gurbuz bir tanridir.

Isiga hukmeder.

Askin iki yuzunu anlatan iki hikayesi vardir:

1-apollon ve defne:

Apollon bir gun ormanda avlanirken cok guzel bir kiz gorur. Asik olur. Pesine duser. Kiz kacar. Apallon kovalar. Kizin gucu tukenir, kacamayacagini anlayinca doga anaya yalvarir: beni icine al.

Doga ana kabul eder ve kiz defne agacina donusur.

2-apollon ve gunes cicegi

Apollon bir gun ormanda cok guzel biz kiz gorur. Yanina gider. Konusurlar. Kiz asik olur. Apollon kizin askina karsilip vermez. Kiz uzuntuden once igne iplik olur, sonra vefat eder. Bu duruma cok uzulen apallon kizi gunes cicegine cevirir. Kiz yuzunu hep apollona doner ama hep boynu bukuktur.

penguen

ıki penguen:

1-doktor bekleme odasindalar
-bana eslik etmene gerek yok. ben hallederim.
-biliyorum.

2-sokaktalar
-bana atkini vermene gerek yok.
-biliyorum.

3-marketteler
-her seyi yalniz tasimana gerek yok. yardim edebilirim.
-biliyorum.

biliyorum ama istiyorum.

butun dunya ask ve sevgi olsun!;)

dört dörtlük

tabi ki kendinden guzel bir seyler yapmak son nefesine kadar harika bi sey.

ama kendimize de cok yuklenmemek lazim.

kendim cok bakimli olsam ev temizligim aksiyor, ozel hayatim cok yolunda olsa is hayatim aksiyor, derslerim cok iyi olsa ozel hayatim aksiyor, ne bilim, cok spor yapsam kitap okumam, cok kitap okusam sporum aksiyor. gibi.

oyle her seye yetistigin, her seyin kusursuz oldugu bi versiyon mumkun degil bence.

ozsefkat ve ozsaygi. ıhmal etmemeliyiz;)

Yeditepe Istanbul

 Tell me, when does a house become a home? When the bricks are laid and the paint is applied? Or when the tea is brewed and the curtains are drawn? 

Yeditepe Istanbul

zahır-coelho

 ‘Marie, let’s suppose that two firemen go into a forest to put out a small fire. Afterwards, when they emerge and go over to a stream, the face of one is all smeared with black, while the other man’s face is completely clean. My question is this: which of the two will wash his face?

‘That’s a silly question. The one with the dirty face of course.’

‘No, the one with the dirty face will look at the other man and assume that he looks like him. And, vice versa, the man with the clean face will see his colleague covered in grime and say to himself: I must be dirty too. I’d better have a wash.’

‘What are you trying to say?’

‘I’m saying that, during the time I spent in the hospital, I came to realize that I was always looking for myself in the women I loved. I looked at their lovely, clean faces and saw myself reflected in them. They, on the other hand, looked at me and saw the dirt on my face and, however intelligent or self-confident they were, they ended up seeing themselves reflected in me thinking that they were worse than they were. Please, don’t let that happen to you.’