benim en sevdiğim tolstoy öyküsüdür.
karlı ve soğuk bir gündür. adam gece geç vakitte eve dönmektedir. derken yolda duvar dibinde donmakta olan çıplak bir adam görür. kıyamaz, adamı evine götürür. ona kıyafet verir. karısına yemek hazirlatir. sokakta buldukları adam hiç konusmamaktadir. dilsiz olduğunu düşünürler. ona sıcak bir yatak verirler. herkes uyur. evin sahibi ayakkabı tamircisidir. ısı buldukları adama öğretir. adam çok yeteneklidir, çok güzel işler çıkartır. ayakkabısının adamla beraber işleri çok açılır. evde bolluk olur.
böyle bir sene geçer.
bir gün eve bir adam gelir. o tanrıdır. aslinda sokakta bulunan adam melekmis ama tanrıyı yaptığı bir yanlışla kizdirmis, tanrı onu dünyaya sürmüş. ama bir senedir evde ne kadar iyilikler yaptığını görünce tanrı meleği affeder ve onu yanına geri alır. ve ayakkabıcı karlı günde donmakta olan bir adamı iyilikle evine aldığı için ödüllendirilmiştir bu süreçte.
iyilik yap, iyilik bul!
ve bu hayatta soğukta donmakta olan bir evsizin bile nasıl bir cevher olduğunu asla bilemezsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder